Aliye Berger- Gravür Aşkı

 

Belirsizlik Karmaşası 

İki bira içmeden bu dünyanın yaşanılabilir bir yer olduğuna inanmadım hiç. Dünyanın dışında yürüdüm çizgilere basmadan. Kendime kendimden başka yol bulamadım. Şarkılara sarıldım, kitaplara, anneme sarıldım. Tanrıya sinirlendim mutfak camını kırdım, elimi kestim, kanımı gördüm. Ama hayat kadar kanamalı değildi. Ağlamadım. Dişimi sıktım sayısız yıl, otuz iki tane değildi boşluklarına sığındım. Boşluklara düştüm, yeniden doğdum. Beni annem gibi doğuran kadınlar tanıdım. Büyüdüm tekrar tekrar. Etin tırnaktan ayrıldığını anladım. Özlemek ne uzunmuş canımın içi, unutmak ne kısa. Ah iyi ki yazmaktan geldim, caz dinledim, soğuk biralar içtim, inandım, kustum. Aynalara baktım, Samsa olarak uyandım. Ama bütün bunları çabucak geçelim, babam bana bir tokat atsaydı belki bambaşka bir kadın olurdum. Kaçardım, çizgilere basardım, inanmazdım. Kafka okurdum ama. Babam bana tokat atsa yine Kafka okurdum, caz dinlerdim, yine yazardım. 

Ama babam bana tokat atmadı. Ağlayamadım.